Ամուսիններ Հրաչյան և Լուսինեն ասում են, որ իրենց համատեղ կյանքի ընթացքում ամեն ինչ մեծ դժվարությամբ են ստեղծել՝ հուսալով, որ օր ծերության կվայելեն արած դրածը: Բոցերի մեջ մնաց իրենց տարիների չարչարանքը, ասում է Հրաչյան և ավելացնում, որ կրակն ամեն ինչ տարավ, թողնելով իրենց առանց ոչնչի: Հրաչյան տեղից տեղ տեղափոխվելուց հետո կարողացել էր իր և կնոջ համար փոքրիկ տնակ գնել և հարմարություններ ստեղծել, բայց կրակը եկավ ու տարավ ամեն ինչ:
