Հանդիպելուց միայն 6 տարի հետո Սուսանբարն ու Հակոբը ընտանիք կազմելու որոշում կայացրեցին ու միասին սկսեցին ապրել Հակոբի հայրական տանը։ Որոշ ժամանակ անց նրանք դուրս եկան այդ տնից ու այսօր ապրելով նույն գյուղում ստիպված են տեղից տեղ տեղափոխվել։

Զույքին Դսեղում տրամադրվել է կացարան, սակայն այնտեղ ամենատարրական պայանները բացակայում են։ Ընտանիքը մինչև այսօր ապրում է առանց էլեկտրականության, նրանց միակ լույսի աղբյուրը մոմն է։

Հակոբը ունի մտավոր հետամնացություն։ Չունենալով այլընտրանք նա ստիպված աշխատում է, որպեսզի կարողանան ամենաչնչին միջոցներով ապրել։