Տղայի մահից հետո Եվգենիայի միակ խնամողը եղել է տղայի կինը՝ Անահիտը։ Անահիտի խոսքով՝ սկեսուրի մյուս երեխաները չեն հիշել մոր մասին ու չեն էլ հետաքրքրվել նրա առողջական խնդիրներով։ Այս պատմությունից հետո Եվգենիան, որպես միակ հարազատների, իր տունը կտակում է Անահիտի աղջկան՝ Գոհարին։ Նրա մահից հետո սկսվում է մեկ այլ ու ավելի խճճված պատմություն։ Պարզվում է, որ բացի առաջին կտակից գոյություն ունի մեկ այլ կտակ, ըստ որի բնակարանը պատկանում է ոչ թե Գոհարին, այլ նրա հորեղբոր ընտանիքին։ Անահիտն ու Գոհարը վստահ են, որ երկրորդ կտակը գրվել է անօրինական կերպով, բայց նրանց մոտ առկա փաստերով ու ապացույցներով չեն կարողանում վերջ դնել այս պատմությանը։
