30-ամյա Դոնարա Համբարձումյանի խոսքով, ապրած ծանր մանկության չապրած օրերը պարտավորեցրեցին, 3 զավակների համար լավ մայր լինել և ամեն ինչ անել, որ զավակներն ունենան այն, ինչից ինքը զրկված է եղել: Հադրութի շրջանի Մեծ Թաղեր համայնքից՝ պատերազմը սկսվելուց օրեր անց, Դոնարան զավակների հետ տեղափոխվեց Հայաստանի Հանրապետություն, իսկ նրա առողջական խնդիրներ ունեցող ամուսինը՝ Արծվիկը, շարունակեց մնալ Արցախի Հանրապետությունում: Սյսօր Արծվիկը անտեսելով առողջական խնդիրները հանուն երեխաների փորձում է ցանկացած աշխատանք կատարել, որպեսզի կարաողնա ընտաիքի կենցաղային հարցերը լուծել և օրվա հաց վաստակել:
