2016 թվականի փետրվարը այս կնոջ կյանքից տարավ  նրա  կյանքում մնացած վերջին, ամենաթանկ միակին՝ նրա մայրիկին: Կրակն այրեց այն հույսի կտորը, որն ապրեցնում ու առաջ նայելու հույս էր տալիս։ Լուսիկ  Ավագյանի 55 տարեկան աչքերը տեսան նախ փոքր եղբոր մահը, հետո մեծի, իսկ ծնողների բացակայությունը նրան գցեց հուսահատության գիրկը: Ողբերգական դեպքից արդեն 5 տարի է անցել սակայն 55 -ամյա այս կինը դեռ պայքարում է իր հիշողությունների դեմ, որը այսօր պահել է միայն իր սրտում:

Mnatsin srtums, Mnacin srtums, Gyumri, Lusik, Lucik, Lusik Avagyan, Մնացին սրտումս, մնացին սրտումս, մնատցին սրտումս, Գյումրի