Գևորգի հիշողությունների մեծ մասը պատերազմի ժամանակ կատարված իրադարձություններն են։ 2022թ-ի սեպտեմբերի 13- ին մի քանի ժամ էր մնացել, որ Ջերմուկի դիրքերում նա կգրկեր որդուն, բայց նա չվերադարձավ: Գևորգին ու որդուն՝ Գոռին մի քանի կիլոմետր երկարությամբ ճանապարհ էր բաժանում, սակայն Գևորգն անգամ չէր էլ կարող պատկերացնել, որ ճանապահի վերջնակետին չի կարող հասնել և գրկել որդուն: Հողին հանձնելով որդուն Գևորգն այսօր պատերազմում է, որպեսզի հենց նույն այդ հողում որդին հանգչի խաղաղությամբ ու գերեզմանահողի կռիվ է մղում համագյուղացու դեմ:
