32 տարի առաջ այս օրը սերունդներ խլած աղետը հիմնովին փոխեց բնակիչների կյանքը։
Վարդուշ Պետրոսյանը զգալով առաջին ցնցումը, անմիջապես վազել է իրենց շենք, բայց ամենուրեք ավերածությունններ էր ու խլացնող մարդկանց ճիչեր։ Միայն մեկ շաբաթ հետո Վարդուշը կարողացավ գտնել ու փլատակների տակից դուրս հանել ընտանիքի անդամների մարմինները։
Այդ սարսափելի տեսարանից հետո կնոջ հոգեկան առողջությունը ամբողջությամբ խախտվել է ու ամեն անգամ գլուխը բարձին դնելիս օգնություն կանչող ու լացի ձայները նրա ականջի մեջ են։
Տարիներ հետո կորստի ցավը դեռ չհաղթահարած, նրա կյանքում խնդիրները շարունակվում են։ Այսօր Վարդուշ Պետրոսյանը ապրում է մի հանրակացարանի սենյակում, որտեղ սանհանգույցն ու մյուս բոլոր հարմարությունները բացակայում են։
