Պատուհանից դուրս նայելիս Նարինեն ամեն անգամ Ղազանչեցոցն ափի մեջ էր զգում, իսկ 2020 թվականի պատերազմի ժամանակ այն ինչ կատարվում էր Ամենափրկչում նա առաջինն էր տեսնում այդ ամենը: Շուշիում կորցնելով տունը Նարինեն տեղափոխվեց Ստեփանակերտ ու իր նոր տունը կահավորեց Շուշիի տան նման, որպեսզի թշնամուն ու ինքն իրեն ապացուցի, որ իրեն չեն կարող հաղթել։ Շուշիիում ապրելու տարիններ մասին Նարինեն դեռ գիրք չունի գրած, բայց երևի մի օր իր անցած : Նարինեի անցած ճանապարհը հիշեցնում է լավ մշակված գրքի սցենար, որի էջերում տեղ կգտնեն իր կորցրած Շուշին,հետո Ստեփանակերտը, իր ապրած հույզերը ու նաև չկոտրվող կամքը:
